หน้าที่ของพยัญชนะไทยมี
ดังนี้
|
1.
ทำหน้าที่เป็นพยัญชนะต้น
|
หน้าที่ของพยัญชนะไทยที่เป็นพยัญชนะต้นคือ
เป็นตัวแรกของคำหรือพยางค์ ไม่มีใครมาออกข้อสอบในส่วนนี้ ส่วนที่น่าสนใจและนำมาออกข้อสอบบ่อย คือ
หน้าที่ที่เป็นพยัญชนะตัวสะกด
|
2.
ทำหน้าที่เป็นพยัญชนะท้ายพยางค์ (ตัวสะกด)
|
พยัญชนะตัวสะกด
มีทั้งสิ้น 35 ตัวเท่านั้น ที่สามารถใช้เป็นตัวสะกดได้ โดยแบ่งเป็น 8 เสียง เรียกว่ามาตราตัวสะกด 8 มาตรา ดังนี้
แม่กก ออกเสียงสะกด ก ซึ่งจะใช้พยัญชนะ ก ข ค ฆ เป็นตัวสะกด
เช่น นก เลข โรค เมฆ
แม่กด ออกเสียงสะกด ด ซึ่งจะใช้พยัญชนะ ด ต ถ ท ธ ฎ ฏ ฐ ฒ จ ช ซ ศ ษ ส เป็นตัวสะกด เช่น
เปิด จิต รถ บาท โกรธ กฎ ปรากฏ เท็จ บงกช ก๊าซ อากาศ พิเศษ โอกาส อิฐ
แม่กบ ออกเสียงสะกด บ ซึ่งจะใช้พยัญชนะ บ ป พ ภ ฟ เป็นตัวสะกด เช่น ดาบ บาป ภาพ กราฟ
โลภ
แม่กน ออกเสียงสะกด น ซึ่งจะใช้พยัญชนะ น ร ญ ล ฬ เป็นตัวสะกด เช่น แขน คูณ บุญ อาหาร
กล ปลาวาฬ
แม่กง ออกเสียงสะกด ง ซึ่งจะใช้พยัญชนะ ง เป็นตัวสะกด เช่น จริง วิ่ง ลิง สิงห์ พิง
มุ่ง สั่ง
แม่กม ออกเสียงสะกด ม ซึ่งจะใช้พยัญชนะ ม เป็นตัวสะกด เช่น นม ดม ลม พรม สม ชิม แยม
แม่เกย ออกเสียงสะกด ย ซึ่งจะใช้พยัญชนะ ย เป็นตัวสะกด เช่น ยาย เนย เคย เลย คุย
แม่เกอว ออกเสียงสะกด ว ซึ่งจะใช้พยัญชนะ ว เป็นตัวสะกด เช่น สิว หิว วัว
ขอให้แผนผังของตัวสะกดที่ผมออกแบบไว้
ด้านล่าง
จากแผนผังพยัญชนะดังกล่าว
จะเห็นว่า ถ้าท่านจำแผนผังได้ สามารถวาดได้
ท่านก็จะจำทุกเรื่องทุกราวเกี่ยวกับพยัญชนะได้
พยัญชนะที่เป็นตัวสะกดอยู่ในแม่เดียวกัน
จะอยู่ใกล้กันเป็นส่วนใหญ่
ขอให้ดูสีพื้นของตาราง ที่อยู่ไกลกัน ก็พอรู้ได้
พยัญชนะที่เป็นตัวสะกดไม่ได้ คือ ฃ ฅ ฉ
ผ ฝ ฌ ห อ ฮ ผมทำลูกศรไว้ข้างใต้
|
3.
ทำหน้าที่เป็นอักษรควบ
|
พยัญชนะกล้ำ
คือ พยัญชนะ 2 ตัวประสมสระเดียวกัน มี ร ล ว แบ่งเป็น 2 ชนิด คือ
ควบกล้ำแท้
เป็นพยัญชนะควบกล้ำที่ออกเสียงพร้อมกันทั้ง
2 ตัว เช่น ควบด้วย ร กรอบ กราบ เกรง ครอบครัว ควบด้วย ล กล้วย กลีบ ไกล
แปลง ควบด้วย ว ไกว แกว่ง ควาย ขว้าง
ควบกล้ำไม่แท้
เป็นพยัญชนะที่เขียนเหมือนควบกล้ำแท้
ร แต่ออกเสียงเพียงตัวเดียว เช่น จริง สร้าง สระ เศร้า แสร้ง ศรี อ่านว่า (จิง)
(ส้าง) (สะ) (เส้า) (แส้ง) (สี) ตัวอย่างคำอักษรควบแท้และไม่แท้
|
4.
ทำหน้าที่เป็นอักษรนำ-อักษรตาม
|
อักษรนำ
คือ พยัญชนะ 2 ตัวเรียงกัน ประสมสระเดียว แบ่งตามลักษณะการอ่านได้ 2 ชนิด คือ
อ่านออกเสียงร่วมกันสนิทเป็นพยางค์เดียวกัน
เมื่อมีตัว ห และ ตัว อ เป็นอักษรนำ ตัวอย่างเช่น
เมื่อมีตัว
ห เป็นอักษรนำ เช่น หรู หรา หญิง เหลือ หลาย เหลว ไหล หรู หรา –หรูหรา – ห
อักษรสูง นำ ร อักษรต่ำ ออกเสียงวรรณยุกต์ตาม ห หญิง หญ้า ใหญ่ -หยิง- ห อักษรสูง
นำ ญ อักษรต่ำ ออกเสียงวรรณยุกต์ตาม ห
เมื่อมีตัว
อ เป็นอักษรนำ ย มี 4 คำ คือ อย่า อยู่ อย่าง อยาก
อย่า
อยู่ อย่าง อยาก -หย่า หยู่ หย่าง หยาก-อ อักษรกลาง นำ ย อักษรต่ำ
ออกเสียงวรรณยุกต์ตาม อ
อ่านออกเสียงเป็น
2 พยางค์ โดยพยางค์แรกอ่านออกเสียงเหมือนมีสระ อะ ประสมอยู่กึ่งเสียง
ส่วนพยางค์หลังอ่านตามสระที่ประสมอยู่ และอ่านออกเสียงวรรณยุกต์ตามพยัญชนะตัวแรก
เช่น
ขยับ
ขะ-หยับ ข อักษรสูง นำ ย อักษรต่ำ ออกเสียงวรรณยุกต์ตาม ห
ฉลาม
ฉะ-หลาม ฉ อักษรสูง นำ ล อักษรต่ำ ออกเสียงวรรณยุกต์ตาม ห
ตลาด
ตะ-หลาด ต อักษรกลาง นำ ล อักษรต่ำ ออกเสียงวรรณยุกต์ตาม ต
สนาม
สะ-หนาม ส อักษรสูง นำ น อักษรต่ำ ออกเสียงวรรณยุกต์ตาม ส
ผลิต
ผะ-หลิต ผ อักษรสูง นำ ล อักษรต่ำ ออกเสียงวรรณยุกต์ตาม ผ
|
5.
ทำหน้าที่เป็นเป็นสระ (อ ว ย ร)
|
เช่น
สรรค์ รร ทำหน้าที่แทนวิสรรชนีย์ หรือสระอะ กวน ว เป็นสระอัวลดรูป เสีย ย
เป็นส่วนประกอบของสระเอีย ขอ เสือ มือ อ เป็นสระ และเป็นส่วนหนึ่งของสระ
|
6.
ทำหน้าที่เป็นตัวการันต์
|
เช่น
จันทร์ ทร์ เป็นตัวการันต์ ลักษณ์ ษณ์ เป็นตัวการันต์ ศิลป์ ป์ เป็นตัวการันต์
ดเกพไำัึ้ะหำีดุัะกหึๆไฟกเ้ดะีไฟุดถฟกกัะงไอสัสควยยยยยยยยยว
ตอบลบ