หน้าที่พยัญชนะไทย

หน้าที่ของพยัญชนะไทยมี ดังนี้

1. ทำหน้าที่เป็นพยัญชนะต้น

หน้าที่ของพยัญชนะไทยที่เป็นพยัญชนะต้นคือ เป็นตัวแรกของคำหรือพยางค์ ไม่มีใครมาออกข้อสอบในส่วนนี้  ส่วนที่น่าสนใจและนำมาออกข้อสอบบ่อย คือ หน้าที่ที่เป็นพยัญชนะตัวสะกด

2. ทำหน้าที่เป็นพยัญชนะท้ายพยางค์ (ตัวสะกด)

พยัญชนะตัวสะกด มีทั้งสิ้น 35 ตัวเท่านั้น ที่สามารถใช้เป็นตัวสะกดได้ โดยแบ่งเป็น 8 เสียง เรียกว่ามาตราตัวสะกด 8 มาตรา ดังนี้

แม่กก ออกเสียงสะกด ก ซึ่งจะใช้พยัญชนะ ก ข ค ฆ เป็นตัวสะกด เช่น นก เลข โรค เมฆ

แม่กด ออกเสียงสะกด ด ซึ่งจะใช้พยัญชนะ ด ต ถ ท ธ ฎ ฏ ฐ ฒ จ ช ซ ศ ษ ส เป็นตัวสะกด เช่น เปิด จิต รถ บาท โกรธ กฎ ปรากฏ เท็จ บงกช ก๊าซ อากาศ พิเศษ โอกาส อิฐ

แม่กบ ออกเสียงสะกด บ ซึ่งจะใช้พยัญชนะ บ ป พ ภ ฟ เป็นตัวสะกด เช่น ดาบ บาป ภาพ กราฟ โลภ

แม่กน ออกเสียงสะกด น ซึ่งจะใช้พยัญชนะ น ร ญ ล ฬ เป็นตัวสะกด เช่น แขน คูณ บุญ อาหาร กล ปลาวาฬ

แม่กง ออกเสียงสะกด ง ซึ่งจะใช้พยัญชนะ ง เป็นตัวสะกด เช่น จริง วิ่ง ลิง สิงห์ พิง มุ่ง สั่ง

แม่กม ออกเสียงสะกด ม ซึ่งจะใช้พยัญชนะ ม เป็นตัวสะกด เช่น นม ดม ลม พรม สม ชิม แยม

แม่เกย ออกเสียงสะกด ย ซึ่งจะใช้พยัญชนะ ย เป็นตัวสะกด เช่น ยาย เนย เคย เลย คุย

แม่เกอว ออกเสียงสะกด ว ซึ่งจะใช้พยัญชนะ ว เป็นตัวสะกด เช่น สิว หิว วัว

ขอให้แผนผังของตัวสะกดที่ผมออกแบบไว้ ด้านล่าง

จากแผนผังพยัญชนะดังกล่าว จะเห็นว่า ถ้าท่านจำแผนผังได้ สามารถวาดได้ ท่านก็จะจำทุกเรื่องทุกราวเกี่ยวกับพยัญชนะได้

พยัญชนะที่เป็นตัวสะกดอยู่ในแม่เดียวกัน จะอยู่ใกล้กันเป็นส่วนใหญ่  ขอให้ดูสีพื้นของตาราง ที่อยู่ไกลกัน ก็พอรู้ได้

พยัญชนะที่เป็นตัวสะกดไม่ได้  คือ  ฃ  ฅ  ฉ  ผ  ฝ  ฌ  ห  อ  ฮ  ผมทำลูกศรไว้ข้างใต้

3. ทำหน้าที่เป็นอักษรควบ

พยัญชนะกล้ำ คือ พยัญชนะ 2 ตัวประสมสระเดียวกัน มี ร ล ว แบ่งเป็น 2 ชนิด คือ

ควบกล้ำแท้

เป็นพยัญชนะควบกล้ำที่ออกเสียงพร้อมกันทั้ง 2 ตัว เช่น ควบด้วย ร กรอบ กราบ เกรง ครอบครัว ควบด้วย ล กล้วย กลีบ ไกล แปลง ควบด้วย ว ไกว แกว่ง ควาย ขว้าง

ควบกล้ำไม่แท้

เป็นพยัญชนะที่เขียนเหมือนควบกล้ำแท้ ร แต่ออกเสียงเพียงตัวเดียว เช่น จริง สร้าง สระ เศร้า แสร้ง ศรี อ่านว่า (จิง) (ส้าง) (สะ) (เส้า) (แส้ง) (สี) ตัวอย่างคำอักษรควบแท้และไม่แท้

4. ทำหน้าที่เป็นอักษรนำ-อักษรตาม

อักษรนำ คือ พยัญชนะ 2 ตัวเรียงกัน ประสมสระเดียว แบ่งตามลักษณะการอ่านได้ 2 ชนิด คือ

อ่านออกเสียงร่วมกันสนิทเป็นพยางค์เดียวกัน เมื่อมีตัว ห และ ตัว อ เป็นอักษรนำ ตัวอย่างเช่น

เมื่อมีตัว ห เป็นอักษรนำ เช่น หรู หรา หญิง เหลือ หลาย เหลว ไหล หรู หรา –หรูหรา – ห อักษรสูง นำ ร อักษรต่ำ ออกเสียงวรรณยุกต์ตาม ห หญิง หญ้า ใหญ่ -หยิง- ห อักษรสูง นำ ญ อักษรต่ำ ออกเสียงวรรณยุกต์ตาม ห

เมื่อมีตัว อ เป็นอักษรนำ ย มี 4 คำ คือ อย่า อยู่ อย่าง อยาก

อย่า อยู่ อย่าง อยาก -หย่า หยู่ หย่าง หยาก-อ อักษรกลาง นำ ย อักษรต่ำ ออกเสียงวรรณยุกต์ตาม อ

อ่านออกเสียงเป็น 2 พยางค์ โดยพยางค์แรกอ่านออกเสียงเหมือนมีสระ อะ ประสมอยู่กึ่งเสียง ส่วนพยางค์หลังอ่านตามสระที่ประสมอยู่ และอ่านออกเสียงวรรณยุกต์ตามพยัญชนะตัวแรก เช่น

ขยับ ขะ-หยับ ข อักษรสูง นำ ย อักษรต่ำ ออกเสียงวรรณยุกต์ตาม ห

ฉลาม ฉะ-หลาม ฉ อักษรสูง นำ ล อักษรต่ำ ออกเสียงวรรณยุกต์ตาม ห

ตลาด ตะ-หลาด ต อักษรกลาง นำ ล อักษรต่ำ ออกเสียงวรรณยุกต์ตาม ต

สนาม สะ-หนาม ส อักษรสูง นำ น อักษรต่ำ ออกเสียงวรรณยุกต์ตาม ส

ผลิต ผะ-หลิต ผ อักษรสูง นำ ล อักษรต่ำ ออกเสียงวรรณยุกต์ตาม ผ

5. ทำหน้าที่เป็นเป็นสระ (อ ว ย ร)

เช่น สรรค์ รร ทำหน้าที่แทนวิสรรชนีย์ หรือสระอะ กวน ว เป็นสระอัวลดรูป เสีย ย เป็นส่วนประกอบของสระเอีย ขอ เสือ มือ อ เป็นสระ และเป็นส่วนหนึ่งของสระ

6. ทำหน้าที่เป็นตัวการันต์

เช่น จันทร์ ทร์ เป็นตัวการันต์ ลักษณ์ ษณ์ เป็นตัวการันต์ ศิลป์ ป์ เป็นตัวการันต์